Լիբանան վաղը պիտի «տօնէ» իր անկախութեան 77-րդ տարեդարձը մինչ անկախութիւն հասկացողութենէն իրեն մնացած է գրեթէ ոչինչ:
«Ձախող պետութիւն» (failed state) մըն է ան այսօր նման հասկացողութեան ամէն տուեալներով: Անբարունակ կառավարման դրութիւն: Չունի կառավարութիւն: Մօտերս ալ ունենալու երես ալ չունի: Երկիրը ամէն օր աւելի եւս կը կքի ընկերատնտեսական սուր տագնապի մէջ: Երկրին դրամանիշը կորսնցուցած է իր արժէքը, մինչ անոր համար գոյութիւն ունի երեք հսկայական տարբերութիւններով սակագիներ՝ պետական, պանքային-շուկայական եւ սեւ շուկայի՝ որ գերակայ է անշուշտ: Ծայրայեղ աղքատութիւնը շատոնց անցած է անոր բնակչութեան 50 տոկոսին սահմանները: Անոր ծովային, օդային ու ցամաքային սահմանները ամէն օր կը բռնաբարուին: Չունի պատերազմի եւ խաղաղութեան ինքնուրոյն որոշում: Գոյութիւն ունի պետութեան մէջ պետութիւն, յանձին կուսակցութեան մը, որուն ռազմական եւ մարդուժի պայմանները կը գերազանցեն օրինական զինեալ ուժերու կարողութիւնները: Իբր թէ գերիշխան, սակայն Լիբանանի տարածքին կան վայրեր որոնց վրայ պետութիւնը չունի հասանելիութիւն եւ բնականաբար՝ ազդեցութիւն: Պետութիւն մը, որուն տարիներու ղեկավարները երբեմն իրար, շատ յաճախ ալ անկապ ուրիշներուն վրայ կը նետեն իրենց փտածութեան եւ անճարակութեան պատճառով փլուզումի հասած երկրին իրավիճակին պատասխանատուութիւնը: Լիբանան ունի ժողովուրդ՝ որ ամէն առիթով ընտրելով բազմիցս փորձուած այսպէս կոչուած ղեկավարներ միշտ ալ հաստատած են այն ասացուածքը, թէ «Ժողովուրդ մը կ՛արժէ իր իշխանութիւնը»…:
Բողոքներու ցոյցերով, քորոնա ժահրով, Պէյրութի պայթումով թագադրուած եւ ընդհանրապէս այս փնթի ընթացքով Լիբանան իր Անկախութեան 78-րդ տարեդարձը ինչպէ՞ս եւ մեզմէ տակաւին գոյատեւող՝ որոնցմո՞վ կրնայ դիմաւորել յաջորդ տարի՝ Աստուած միայն գիտէ: Մինչ այդ կ՛արժէ երնեկ տալ այսօրուայ մեր 4-րդ էջին վրայ տեղադրուած ԶԱՐԹՕՆՔ-ի արխիւային թիւի օրերուն երբ երկիրը՝ երկիր էր եւ երկրին անկախութեան տօնին առիթով խմբագրական մը գրելը հպարտառիթ եւ պատուաբեր իրողութիւն:
Կը մնայ ողջունել բոլոր այն պետական գլխագիր մարդիկը, որոնք 77 տարիներ առաջ մեծ հաւատքով ու զոհողութիւններով կերտեցին Լիբանանի անկախութիւնը եւ ոգեկոչել յիշատակը այն բազմաթիւ համաքաղաքացիներու հոգիները, որոնք իրենց կեանքը նուիրեցին հաւատալով Լիբանանին:
ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ
