Ժողովուրդ ջան, ո՞նց էք, յուսով եմ լաւ ու հանգիստ էք եւ ամեն բան լաւ է․․․
Այս նախաբանով սկսող ճառը զիս զարմացնելէ աւելի՝ մտածելու տեղիք է տալիս․․․ Ես այդպէս ալ չհասկացայ թէ «Ժողովուրդ ջան» ասելով Պրն․ Փաշինեանը որո՞ւն ի նկատի ունի, ժողովուրդի սպիտա՞կ, թէ սեւ հատուածը: Հների՞ն, թէ նորերին․․․ ապա եւ՝ «Ո՞նց էք, յուսով եմ լաւ ու հանգիստ էք» ․․․ այս հարցադրմամբ ինչպիսի՞ պատասխան է ակնկալում վարչապետը, եւ ումի՞ց ․․․։ Յիշենք որ «Ժողովուրդ ջան» կոչուած, վարչապետի ջերմ ու մտերմիկ զրուցակիցի մաս են կազմում ՀՀ երեք միլիոն քաղաքացիներ, որոնցից շատերը լաւ չեն, հանգիստ չեն, վատառողջ են: Այնտեղ սովածներ անտուն մնացողներ կան, որդեկորոյս մայրեր, այրի տիկիններ ու որբ երեխաներ կան:
Մի գուցէ այդ «ժող ջան»-ի ամենահանգիստ հատուածի մաս են կազմում կոկորդի ցաւով երկու ամիսէ աւել անքուն մնացած մարդիկ, որոնք առաւօտ փողոց են իջնում վարչապետին հեծանիւով գործի գնալիս «տեսնելու» յոյսով, ման են գալիս հաւաքելով ասֆալտների վրայ սիրուն փրուած իրենց ազգային արժանապատուութիւնն ու «երազի երկրի» բեկորները ․․․։
Եւ վերջապէս՝ ի պատասխան «յուսով եմ ամեն բան լաւ է» հարցադրմանն ի պատասխան, համարձակիմ ըսելու որ՝ այո, յարգելի վարչապետ, ամեն բան լաւ է, միայն թէ հայրենիքից մասնիկ ենք կորցրել, իսկ մնացածն էլ կորցնելու ենք, բայց ոչի՜նչ, յանուն ձեր քաղցր ժպիտին ու համաշխարհային համբաւին, եւ վասն «ձեր սխրագործութեամբ» մեր ազգի «պրենտ» դարձած ու համաշխարհային հռչակ վաստակած «թաւշեայ յեղափոխութիւնն» հասկացողութեան, նման զոհողութիւններ մատուցելը ցուցուած է եւ ի հարկին՝ անհրաժեշտ․․․
Այս մարդը այնպէս ալ չհասկցաւ որ «ժողովուրդ ջան» -ը, իր հետ քայլելու շնորհիւ պատգամաւոր, նախարար ու խորհրդական դարձած անփորձ երեխաներէ բացի, ընդգրկում է նաեւ այսօրուայ դրութեամբ անհանգիստ, անապահով, կորցրած արժանապատուութիւնը ման եկող, նուազ հպարտ մի քանի ՀՀ քաղաքացիներ, սփիւռքում մի քանի հայազգիներ, գումարած երկու երեք հատ Արցախահայ, եւ այդքան էլ զանգեզուրցի, որոնք լուցկու տուփը իրենց ձեռքին պահած ման են գալիս՝ վերջապէս տուն տեղ ունեն, որոնց ձեւաւորումը կարող է ազերիների ճաշակով չլինի ․․․
Գրածս հիւմըրով աւարտելու համար, թեմայից դուրս, հին սրախօսութիւն մը յիշեցի, պատմեմ․
Հայաթում պպզած տղերքով սեմուշքա (արեւածաղիկի կուտ) չրթելիս են լինում, մէկ էլ իրանց ինդելիկենտ (մտաւորական) հարեւանն է անցնելիս լինում, սրանք բան ու գործ չունենալով կպնում են սրան թէ «արա մեր ինդելիկենտ աղբեր, մի հատ քֆրի (հայհոյէ)»: Սա էլ, թէ «Յարգելիներս, ես չեմ կարող քուֆուր տալ, իմ դաստիարակութիւնս զիս թոյլ չի տալիս»․․․ «արա քֆրի ասում եմ, քո ձեւով ո՜նց ուզում ես մեր հարեւան հայաթի «կլաուզնիք Նիկօ»-ին քֆուր տուր, թէ չէ կտանք կը․․․», վերջապէս մեր ինդելիկենտը ճարահատեալ ասում է՝
« ․․․ լաւ, որ շատ էք պնդում ասեմ․ յարգարժան կլաուզնիկ Նիկօ, ձեր արտօնութիւնն եմ հայցում պատիւն ունենալու, հպարտաբար մասնակցիլ ձեր գերդաստանի բազմացման արարողութեանը վսեմ գործին․․․»
Ճ.Գ.