Մկրտիչ Շահէն Հաճեան (11 Յունուար 1915, Իսթանպուլ, Օսմանեան Կայսրութիւն — 25 Նոյեմբեր 1985, Մեքսիքօ Սիթի, Մեքսիքօ), գրող, գիւտարար, երաժշտութեան քննադատ, նկարիչ։
Աւարտած է Կ. Պոլսոյ Կեդրոնական վարժարանը (1933):
Ան համալսարանի դեղագործական մասնաճիւղի պատասխանատուն էր (1938)։
1952-1957 թուականներուն ապրած է Ֆրանսա, ապա հաստատուած է Մեքսիքօ։ 1959-ին Փարիզի մէջ մասնակցած է պետական քննութիւններու եւ ստացած է երաժշտական քննադատի վկայական։ Մեքսիքոյի մէջ կազմակերպած է արհեստական մարմարի արտադրութիւն (Հաճեանինն է քիմիական եղանակով արհեստական մարմար ստանալու գիւտը)։ Գրած է «Կնատեացը» (1949), «Աստղահարը» (1982, Ալեք Մանուկեան մշակութային հիմնարկի թատերական մրցանակ) թատերական գործերը։ Խոհաքնարական բանաստեղծութիւններ են ամփոփում «Բոցեր» (1973), «Հողէն երկինք» (1977) ժողովածուները (երկուքն ալ Ալեք Մանուկեան մշակութային հիմնարկի գրական մրցանակ)։ Թարգմանած է Ռոստանի «Սիրանօ տը Պերժըրակ» (1949), Կ. Կոլտոնիի «Հիւրանոցի տիրուհին» (1950), Ժ. Անույի «Ռոմէօ ու Ժանէթ» (1950) թատերական գործերը։ Նկարչական գործերու (վերացապաշտական) ցուցահանդէսներ ունեցած է Մեքսիքոյի, Նիւ Եորքի, Պոսթընի եւ Երեւանի մէջ (1977, նուիրած է Հայաստանի Ազգային Պատկերասրահին)։
