Հայրենի վաստակաւոր բանասէր եւ պետական գործիչ՝ Սերժ Սրապիոնեան, Հայաստանի մէջ ընթացող վերջին օրերու իրադարձութիւններու հարցով իր ֆէյսպուքի էջին վրայ հետեւեալ դիպուկ գրառումը կատարած է.
Հանրակրթական դպրոց, 10 տարի եթէ մէկը գոնէ օրումէջ յաճախել է, ապա գիտէ՝ նախադասութիւնը բառերի որոշակի շարադասութիւն է, որ ամփոփ միտք է արտայայտում։ Միտք, այսինքն՝ իմաստ։ Եւ այդ միտքը, այսինքն՝ իմաստը, լինում է ուղիղ կամ փոխաբերական, հիմնական կամ երկրորդական եւ այլն։ Մարդը, եթէ կարող, ունակ նիւթ՝ ուղեղ ունի գանգատուփում, ուրեմն միանգամից հասկանում է այդ շարակարգուած բառերի, այսինքն՝ նախադասութեան ուղիղ կամ հիմնական իմաստը։ Եւ աւելին՝ արտածում, մակաբերում է նաեւ երկրորդական եւ, ինչու՞ ոչ, փոխաբերական իմաստն էլ։ Կարճ ժամանակ առաջ թշնամական երկրի մի ղեկավար, որպէսզի մոլորակի մարդկութեանը «ճիշտ» խաբի, յայտարարեց, թէ՝ «90-ականների Շուշայի 98% բնակչութիւնը կազմում էին Ազրպէյճանցիները»։ Եւ ուրեմն՝ օրումէջ դպրոց յաճախած, բայց կրթութիւնը կիսատ թողած աշակերտն անգամ սա ընկալում է, թէ Շուշին ազրպէյճանական քաղաք է։ Ու հիմա, դրանից կարճ, շատ կարճ ժամանակ անց մի այլ՝ ամենեւին էլ ոչ թշնամական, այլ հարազատ, Հայրենիք կոչուելու չափ հարազատ երկրի բարձր ամպիոնից այդ երկրի թիւ մէկ պաշտօնն զբաղեցնող մի ուրիշ «ղեկավար», նոյնպէս ի լուր աշխարհի հարց է յղում, թէ՝ «եւ ուրեմն՝ դուք ուզում էք ասել, թէ 90 եւ աւելի %-ով ազրպէյճանցիներով բնակեցուած քաղաքը հայկակա՞ն է»։ Համեմատէք այս 2 նախադասութիւնները։ Իմաստները, եթէ հակադիր էք համարում, ուրեմն՝ չի ասուել այն ինչ ընկալուել է։ %-ների տարբերութիւնը հաշիւ չէ, որովհետեւ 90-ից աւելը ոնց որ թէ կարող է համարուել նաեւ 91-ը կամ հենց 98-ը։ Նոյնիսկ 99-ը։
Ուրեմն՝ իմաստները եթէ նոյնը չեն, ապա գոնէ մօտ են նոյնը լինելու չափ։
Այս նոյնի, լաւ, ընդունենք՝ շատ մօտի առեղծուածը հետաքրքրել է մի փոքրամարմին, նուրբ ու փխրուն կազմուածքով մի լրագրողուհու։ Բայց համարձակ լրագրողուհու։ Համարձակ եմ ասում, որովհետեւ այդ աղջնակը խիզախեց մօտենալ արնամած ու կատաղի աչքերով, գոմշացուլ յիշեցնող մարդակերպերով շրջապատուած այդ «ղեկավարին» ու հարցնել, թէ՝« դուք է՞լ էք Շուշին ազրպէյճանական քաղաք համարում»։ Իսկ արձագանգը աւելի քան համարժէք էր, թէ՝ ես էդպիսի բան եմ ասե՞լ։ «Դէ ուրեմն՝ թղթի վրայ կը գրես, անձամբ էլ կը բերես ու ես ուղիղ եթերով կը պատասխանեմ»։
Բա՞, յարգելի՛ լրագրող, տեղդ իմացիր, թէ չէ՝ ուղիղ եթերով կը ստանաս պատասխանդ։ Ու քեզ ո՞վ է իրաւունք տուել՝ կարգին կրթութիւն ստանալով՝ նախադասութեան թէկուզ երկրորդական, բայց ճիշդ իմաստն արտածես-մակաբերես։ Ուղիղ ասուե՞լ է, թէ Շուշին ազրպէյճանական է։ Չէ՛։ Ուրեմն համարձակութիւնդ քե՛զ պահիր ու անապացուցելի հարցեր մի՛ տուր։
Էդ էլ չլինի էն դէպքը, որ շահարկում էք, թէ ասուել է՝ Շուշին դժգոյն ու դժբախտ քաղաք է։ Կարո՞ղ է՝ դրանով էլ է ասուել, թէ Շուշին ազրպէյճանական է։ Տեղդ նստի՛ր, թէ չէ կփռուես ասֆալթին, հաաա։
Յ.Գ.- Աղջի՛կ ջան, խոհեմութի՛ւն արա, թղթի վրայ մի՛ գրիր ու մանաւանդ անձամբ մի՛ տար։ Ո՞վ իմանայ՝ էլ ինչ փորձանքների կը հանդիպես։ Ախր, ջահել ես, մեղք էս։ Ուղղակի յիշի՛ր, սրանք այն ժամանակներն են, երբ ցինիզմն է ուղիղ ճանապարհը։