Գրիգոր Յակոբ Զամպաքճեան (6 Փետրուար 1889, Կոնստանցա, Constanța County, Ռումանիա — 18 Փետրուար 1962, Պուխարեստ, Ռումանիա), հայ հանգանակիչ, արուեստաբան։ Ռումանիոյ ակադեմիոյ թղթանդամ (1948)։ Ռումանիոյ եւ արտասահմանի մէջ գնած է արուեստի բազմաթիւ գործեր, հիմնած է Զամպաքճեան Թանգարանը։
Ծնած է Ռումանիոյ Կոնստանցա քաղաքին մէջ։ 1948-ին եղած է Ռումանիոյ ակադեմիոյ թղթակից անդամ։ 1947-ին Զամպաքճեանի հաւաքածոյի հիման վրայ, Պուխարեստի մէջ ստեղծուած է անոր անուան պետական թանգարան (այժմ՝ Արուեստի գործերու թանգարանի Զամպաքճեան բաժին)։
Հեղինակ է «Արուեստի էջեր» (1943), «Նիկոլայէ Գրիգորեսկու» (1946), ինքնակենսագրական՝ «Մի արուեստասերի նշումներ» (1957), «Կոռնելիու Բաբա» (1958) եւ այլ աշխատութիւններ։ Եղած է Պուխարեստի «Հայ մշակոյթի տան» առաջին նախագահը, աշխատակցած է «Անի» ռումաներէն հայագիտական հանդէսին, յօդուածներ գրած է հայկական ճարտարապետութեան եւ կիրառական արուեստի մասին։ Խորհրդային Հայաստանին նուիրած է XVI—XIX դարերու ֆրանսական եւ ֆլամանտական նկարիչներու գործեր։
