Հայաստանի եւ Հայ ժողովուրդի դիմագրաւած գոյաբանական սպառնալիքներու եւ մարտահրաւէրներու ճակատագրական այս շրջափուլին, ժամանակն է, որ մենք ազգովին վերջապէս գիտակցինք, որ Հայոց Բանակը՝ ո՛չ միայն մեր պաշտպանութեան, անվտանգութեան, տարածքային ամբողջականութեան եւ սահմաններու անձեռնմխելիութեան երաշխաւորն է, այլ մեր լինելիութեան, յարատեւման եւ զարգացման անփոխարինելի գրաւականը:
Միայն հզօր եւ ամուր զինեալ ուժերու առկայութեամբ՝ մենք կրնանք ապահովել մեր պետութեան անվտանգ կենսագործումը, տնտեսութեան կայուն զարգացումը, հասարակութեան համընդհանուր բարօրութիւնը եւ ամենաէականը՝ ժողովրդավարութեան խոր արմատաւորումը:
Առանց գերհզօր զինեալ ուժերու՝ ո՛չ պետական հեղինակութիւն, ո՛չ միջազգային կշիռ, ո՛չ կենսունակ տնտեսութիւն, ո՛չ ալ ժողովրդավարութիւն գոյութիւն կրնան ունենալ, որովհետեւ՝ պարզապէս երկիր գոյութիւն չունենար:
Եթէ սահմանադրութեան պահանջն է, որ Հայաստանի զինեալ ուժերը պէտք է անվերապահ չէզոքութիւն պահպանեն ներքաղաքական գործընթացներու վերաբերեալ, համազօր հրամայական է նաեւ, որ քաղաքականութիւնը չներխուժէ զինեալ ուժերու ոլորտ, զայն չներքաշէ քաղաքական գործընթացներու մէջ, եւ ամենակարեւորը՝ զայն չդարձնէ քաւութեան նոխազ, իր սխալները եւ թերացումները քօղարկելու կամ արդարացնելու համար:
Հայոց Բանակը պէտք է ըլլայ վեր՝ ամէն կարգի այսրոպէական ճղճիմ նկատառումներէ, ընթացիկ քաղաքական նպատակներ հետապնդող շահարկումներէ, եւ մանաւանդ՝ պաշտպանուած ըլլայ իր դէմ նիւթուող բազմաբնոյթ եւ բազմապիսի խարդաւանքներէ:
Հայոց Բանակը մեր ներկայ ու ապագայ լինելիութեան կռուանն է:
2 Մարտ 2021
ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎՐԴԱՅԻՆ ՇԱՐԺՈՒՄ
Կեդրոնական Խորհուրդ (վերակազմեալ)