Յանուն Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ. ամէն:
«Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց»
(Շարական Յարութեան)։
Սիրելի բարեպաշտ հաւատացեալներ,
Այսօր Սուրբ Յարութեան հրաշափառ տօնն է, տօն՝ վերյառնումի, մեղքի ու մահուան հանդէպ յաղթութեան։ Քրիստոս յարութիւն է առել, բացուել է գերեզմանի դուռը, հրեշտակները կեանքի լուսեղէն աւետիսն են բերել, առաքեալները զօրացել եւ ոգեշնչուել են յարուցեալ Փրկչի յայտնութեամբ։ Սքանչելախորհուրդ Յարութեամբ մեր Տէրը՝ Յիսուս Քրիստոս, մարդկութեանը պարգեւեց գողգոթաներից յառնելու, մահին յաղթելու եւ յաւիտենական կեանքը ժառանգելու երկնային շնորհը։ Մենք այդ վստահութեամբ ենք քաջալերւում, նաեւ գօտեպնդւում նեղութիւնների ու վշտերի, մահուան ահասարսուռ իրողութեան յանդիման` ունենալով հաստատուն հաւատը, որ Քրիստոս յարութիւն է առել եւ նորոգել է կեանքը, դուրս բերել մարդկութեանը մեղքի ու չարիքի խաւարից, հաշտութիւն հաստատել մարդու եւ Աստծոյ միջեւ։ «Աստուած յաւիտենական կեանք տուեց մեզ. եւ այդ` այն կեանքն է, որ Նրա Որդու մէջ է»,- ասում է առաքեալը (Ա Յովհ. 5.11): Քրիստոսի Յարութեամբ բացուել է օրհնեալ կեանքի, յոյսի, սիրոյ, խաղաղութեան ու համերաշխութեան լուսաւոր ուղին։ Այս կենարար ճանապարհից շեղումը յարութեան փոխարէն մահ ու աւեր է սփռում, փրկութեան փոխարէն՝ դատապարտութիւն եւ կործանում, կեանքը դարձնում ատելութեան, բաժանումների յորձանուտ՝ լի չարի փորձութիւններով ու վտանգներով։
Սիրելիներ, անցեալ տարի մեր ժողովուրդը Փրկչի նմանութեամբ վերստին կրեց խաչելութեան տառապանքը։ Պատերազմի դժոխային հնոցում չարչարանաց գողգոթայ անցնելով զոհուեցին հազարաւոր մեր սիրասուն զաւակներ, կորցրեցինք Արցախի՝ հարազատ հայրենիքի զգալի մասը։ Ինչպէս պատերազմից առաջ, այնպէս եւ յետպատերազմեան շրջանում մեր կեանքում հաստատուն չեղան տէրունապատուէր սիրոյ եւ համերաշխութեան նախանձախնդրութիւնը, Աստծոյ պատգամների համաձայն կենսակերպը։ Պառակտումներն ու սերմանուող ատելութիւնը, անհանդուրժողութեան ոգին, շարունակուող քաղաքական ալեկոծումները նոր ցնցումների ու անկումների վտանգի առջեւ են կանգնեցրել մեր երկիրն ու ժողովրդին՝ ստուերելով նաեւ հայրենանուիրումի ու ազգասիրութեան վեհ գաղափարները։ Իսկ հայրենիքի անվտանգութեան չփարատուող մտահոգութիւնը, հայրենական կեանքի տեսլականի բացակայութիւնը, հիասթափութիւնն ու յուսախաբութիւնը անորոշութեան խաւարով են մթագնել ապագայատեսիլ մեր յոյսերը։ Ոչ մի հանգամանք, ոչ մի նպատակ, ոչինչ չի կարող արդարացնել ազգի ու հայրենիքի մասնատումն ու տկարացումը, ազգային եւ հոգեւոր մեր արժէքների, նախնեաց աւանդների ոտնահարումը, նոր սերնդի ապազգայնացումն ու բարոյազրկումը, ազգի արժանապատուութեան ու պատուի նսեմացումը։ Մեր առջեւ ծառացած քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական բարդ հիմնախնդիրների յանդիման, ճգնաժամային դժուարին հանգամանքներում թաղման անձաւի մէջ մնալով, իրավիճակից դուրս ելնելու անհրաժեշտ գործողութիւններում յապաղելով` մեր խաչելութիւնը չի պսակուի յարութեան կենարար զօրութեամբ։ Յարութիւնը չի կայանում մերժելի ատելութեամբ ու թշնամանքով, բաժանումով ու քայքայումով, այլ սիրով եւ հայրենեաց սիրոյ շուրջ համախմբումով, նեղութիւններն ու դժուարութիւնները միասնաբար յաղթահարելով։ Մեր ժողովրդի կեանքը ի հայրենիս եւ ի սփիւռս սպասում է վշտերի անյապաղ սփոփման, չարչարանքներից յառնումի եւ յաղթական յարութեան։ Քրիստոսի պարգեւած փրկութեան եւ յարութեան լոյսը, սիրելիներ, ճառագում է զոհողութիւններ ստանձնելու առաքինութեան միջոցով, զոհողութիւններ մէկս միւսի հանդէպ, զոհողութիւններ ի սէր ողջ ժողովրդի։ Այս լոյսի ներքոյ է, որ եսապաշտութիւնն ընկրկում է աստուածապաշտութեան առջեւ, մահաբեր ընթացքը շրջւում է դէպի կենսատու Աստուած, տառապանքների մատնող գործողութիւնները փոխակերպւում են յարուցեալ կեանքի արարումների՝ առաջնորդելով փրկութեան ու յաւիտենութեան։ Մեր երկիրն ու ժողովրդին պատուհասներից վեր հանելը, Արցախի կեանքը աւերներից բարձրացնելը եւ հայութեան ու հայրենիքի վերածնունդը հրամայական յանձնառութիւն են՝ իրագործելի ազգի բոլոր զաւակների, քաղաքական կուսակցութիւնների, մասնաւորապէս մեծագոյն պատասխանատուութիւնը կրող իշխանութիւնների կողմից։ Հայրենաշէն ջանքերը կպսակուեն յաջողութեամբ պետականութիւնը օրհասական իրավիճակից փրկելու նախանձախնդրութեամբ, անձնական յաւակնութիւններից հրաժարուելով, պետութեան ու ազգի շահը գերադասելով։ Այս ոգով յաղթական հանգրուանի պիտի հասցնենք մեր ցաւագին կորուստների վերականգնման, մեր ազգային իրաւունքների պաշտպանութեան, Հայոց Ցեղասպանութեան համընդհանուր ճանաչման մեր նուիրական ձգտումները։
Սիրելիներ, Քրիստոս յարութիւն է առել եւ մեզ պարգեւել զօրութիւնը նորոգելու մեր հոգիները, մեր կեանքը։ Չյուսալքուենք ու թեւաթափ չլինենք մեզ պաշարած փորձութիւնների յանդիման։ Զօրացեալ մնանք յարութեան հաւատով։ Յարութեան հրաշքը կենսագործենք մեր երկրում ու կեանքում։ Ջերմ իղձերով փարուած մնանք մեր հարազատ բնօրրանին՝ կանխելու համար արտագաղթը հայրենիքից եւ հզօրացնելու մեր պետութիւնը։ Տիրոջ զօրակցութեամբ յաղթահարելու ենք մեր կեանքի դառնութիւններն ու արհաւիրքները՝ հասնելով մեր յոյսերի ու տեսիլքների իրագործմանը եւ յարուցեալ նոր կեանքի կերտմանը։
Հոգենորոգ այս օրը աղօթք բարձրացնենք, որ Փրկիչ մեր Տիրոջ օրհնութիւնն ու շնորհները սփռուեն մարդկանց սրտերում՝ խաղաղութիւն եւ բարօրութիւն բերելով աշխարհին, իմաստութիւն քաղաքական գործիչներին՝ պետական ու հասարակական կեանքը կարգաւորելու եւ բարեկեցութեան առաջնորդելու պատասխանատուութեան մէջ։ Աղօթենք պատերազմում վիրաւորուած մեր զաւակների առողջութեան, գերիների եւ անյայտ կորածների վերադարձի, մեր զոհուած քաջորդիների եւ համավարակից մահացածների հոգիների հանգստութեան համար՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խօսքի մխիթարութեամբ. «Ես իսկ եմ յարութիւն եւ կեանք. ով հաւատում է Ինձ, թէպէտ եւ մեռնի, կապրի» (Յովհ. 11.25)։ Թող Սուրբ Զատկի յուսառատ աւետիսը հայրենաշէն երազների իրագործման զօրութիւնը պարգեւի աշխարհասփիւռ մեր ժողովրդին։ Եւ թող Յարութեան արշալոյսով զարդարուի երկնակամարը մեր ազգային-եկեղեցական կեանքի, եւ խաղաղ ու ապահով մնայ մեր հայրենիքը՝ Հայաստան ու Արցախ աշխարհը, հաւատքով ամուր, սիրով ու միասնական՝ մեր ժողովուրդը, այսօր եւ միշտ եւ յաւիտեան. ամէն։
Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց,
Օրհնեալ է Յարութիւնն Քրիստոսի
(Երեւան, Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ մայր եկեղեցի, 4 ապրիլի, 2021 թ.)
