Խաչատուր Առաքելեան (1666, Կարին, Թուրքիա — 1740, Վենետիկ, Վենետիկի հանրապետութիւն), Աստուածաբան, Հռոմի անդրանիկ հայ ծառաներէն մին։
Ծնած է 1666 թուականին, Կարին, ուրկէ ստացած է Էրզրումցի անուանումը։ Վ. Յունանեանի դրդմամբ (աս մէկը իր անկարգ վարք ու բարքին համար Էջմիածինի մէջ բանտարկուած ու ազատ արձակուած էր) ու ընկերակցութեամբ կ՛երթայ Հռոմ։ 1682-ին կը մտնէ Հռոմի Ուրբանեան համալսարան, ուր աշակերտակիվ կ՛ունենայ Ստեփանոս Ռօշքեանը: Ապա աստուածաբանական դասընթացքը աւարտելով 1692-ին վարդապետ կը ձերնադրուի, որպէս քարոզիչ կ՛ուղարկուի Կ․ Պոլիս՝ իր հայրենակիցներուն կաթոլիկութիւն քարոզելու։ Այնտեղ, անոր շատ լաւ ընդունելութիւն կը ցուցաբերուի, սակայն ան մազապուրծ՝ կը փախի հայերէն եւ այս ու այն օտարազգիներու ողորմութեան կ՛ապաւինի։ Կ. Պոլսոյ մէջ կը ծանօթանայ Մխիթարեան միաբանութեան հիմնադիր Մխիթար Վ․-ի հետ եւ անոր եւս կաթոլիկութեամբ վարակելով՝ կը դրդէ անցնիլ Իտալիա։
Կ․ Պոլսոյ մէջ կայացած անյաջողութիւններն ու հունձի պակասութիւնը զինք կը ստիպեն հեռանալ այդտեղէն, ուստի 1718-ին քարոզիչի պաշտօնով կ՛անցնի Պելկրատ (հայաբնակ քաղաքներ), որպէսզի՝ բախտէն հալածուած հայ գաղթականներուն կարողանայ մոլորեցնել։ Այստեղ արդէն բացարձակ հալածանքն անկարելի էր, պապականութիւնը եւ պապը կը թագաւորէին թագաւորներուն վրայ։
Կը մահուան 30 Ապրիլ 1740-ին։
