Կիրակի, 8 Դեկտեմբերի, 2024
- Գովազդ -spot_img

ՀՀ-ում իշխանությունը չի կարող փոխվել, որովհետև այն 2018-ից պատկանում է ժողովրդին. Նիկոլ Փաշինյան

- Գովազդ -spot_img
spot_img

ԽՄԲԱԳՐԻ ԸՆՏՐԱՆԻ

Հայաստանի Հանրապետության վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանը եզրափակիչ ելույթ է ունեցել Ազգային ժողովի հատուկ նիստում վարչապետի ընտրության հարցի քննարկման ժամանակ: «Արմենպրես»-ին ՀՀ վարչապետի աշխատակազմի տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունից տրամադրել են Նիկոլ Փաշինյանի ելույթի ամբողջական տեքստը, որը ներկայացնում ենք ստորև.

«Շնորհակալ եմ նախ կառուցողական առաջարկությունների համար: Չնայած պայմանավորվել ենք, որ այսօրվա քննարկումը տեխնիկական բնույթ է կրելու, բայց հնչել են մտքեր, որոնց չանդրադառնալն ուղղակի կարող է սխալ տպավորություն թողնել,  մեր գործընկերների կողմից բարձրացված մի շարք հարցերի ես ուզում եմ անպայման անդրադառնալ:

Առաջինը՝ ՀՀ անվտանգության համակարգի հետ կապված: Ինչպես պատերազմից առաջ, այնպես էլ պատերազմից հետո ՀՀ-ի արտաքին անվտանգության համակարգը փոփոխություն չի կրել, և այդ համակարգը հիմնված է եղել նախ և առաջ հայ-ռուսական համատեղ զորախումբ և Հավաքական անվտանգության կովկասյան տարածաշրջանում հակաօդային պաշտպանության համատեղ համակարգ ունենալու վրա: Ես այս ամբիոնից մի քանի անգամ առիթ ունեցել եմ ասելու, օրինակ՝ բոլոր այն մարդիկ, ովքեր փորձում են ի ցույց դնել, թե մի շարք կայացված որոշումներ անվտանգության նոր սպառնալիքներ են ստեղծել, օրինակ՝ Սյունիքի մարզի համար, նրանք ուղղակի իրավիճակը խորը չեն գնահատում, որովհետև իրականում տեղի է ունեցել հակառակը. ՀՀ-ի բոլոր սահմանների պաշտպանությունը այժմ իրականացվում է, ինչպես, իմիջայլոց՝ պատերազմից առաջ, հայ-ռուսական համատեղ զորախմբի ուժերով և ջանքերով: Բայց դա չի նշանակում, որ պարտադիր բոլոր տեղերում պետք է համատեղ, այսպես ասած, մարտական դիրքեր կամ պոստեր դրված լինեն: Գոյություն ունի պայմանագիր, չնայած այն նաև հրապարակված է:

Հարց հնչեց Սյունիքի անվտանգության, 102-րդ ռազմաբազայի վերաբերյալ: Կարծում եմ՝ դա գաղտնիք չէ, որ Սյունիքի մարզում ռուսական 102-րդ ռազմական բազայի 2 նոր հենակետ է հիմնադրվել, և այդ նոր հենակետերի հիմնադրումը լրացուցիչ երաշխիք է Սյունիքի մարզի և ընդհանրապես ՀՀ անվտանգությունն ապահովելու համար: Սա շատ կարևոր արձանագրում է: Ես նախկինում էլ, անդրադառնալով, ասել եմ՝ խնդիրն այն է, որ անվտանգային այն համակարգը, որը մենք ունեցել ենք և ունենք, տարածվել է ՀՀ-ի սահմանների վրա: Իսկ որո՞նք են այդ սահմանները՝ այդ սահմանների նկարագրությունը տվել է ՀՀ Ազգային ժողովը 2010 թվականին ընդունված Վարչատարածքային բաժանման մասին օրենքով: Հիմա այս դահլիճում մարդիկ կան, ովքեր թմբկահարում են, թե ինչո՞ւ է ՀՀ սահմանն այստեղ և ինչո՞ւ է Շուռնուխին հաջորդում Ադրբեջանը, բայց այդ մարդիկ հիմա քափ քրտինիքի մեջ ջանքեր են գործադրում, որ սահմանն այդտեղ ֆիքսած մարդկանց համամասնական ցուցակներում տեղ զբաղեցնեն: Բայց մեկը կարո՞ղ է այս տրամաբանությունն ինձ բացատրել:

Շատ կարևոր հարց է բարձրացվում՝ կապիտալիզացնել հեղափոխության արդյունքը Ղարաբաղի հարցի բանակցային գործընթացում: Իսկ ինչքանո՞վ էր դա հնարավոր: Գիտեք ինչ, կա մի մոլորություն, և այդ մոլորությունը բարձրաձայնում են նույնիսկ փորձառու մարդիկ: Օրինակ՝ ասվում է և այդպիսի տպավորություն կա, որ բանակցային գործընացում ով կառուցողական մոտեցում է ցուցաբերում, նա ճնշումների չի ենթարկվում, իսկ ով ապակառուցողական մոտեցումների է արժանանում, նա ճնշումների է ենթարկվում:

Եկեք նայենք այս պրակտիկան ինչքանո՞վ է իրականությանը համապատասխանում: 2011 թ. Կազանում Ադրբեջանն ուղղակի համաձայնեցված փաստաթուղթը հրաժարվեց ստորագրել: Եվ ի՞նչ եղավ դրանից հետո: Դրանից հետո եղավ հետևյալը՝ 2014 թ. Ադրբեջանը խոցեց հայկական ուղղաթիռ, 2015թ. աննախադեպ ծավալի հասցրեց սահմանային էսկալացիան, 2016 թ. սկսեց պատերազմ: Եվ դրա հետևանքով ի՞նչ եղավ. Ադրբեջանին սկսեցի՞ն ճնշել, ճնշումնե՞ր գործադրել՝ ո՛չ, հակառակը տեղի ունեցավ: Ես ասացի՝ փոխվեց բանակցային տրամաբանությունը, ասացին՝ ոնց որ Ադրբեջանը ճիշտ է ասում, իսկ կարող է այդ տրամաբանությամբ սկսենք, առաջ շարժվենք: Եվ ընդհանրապես պետք է հասկանանք, շատ լավ, պարզ է, որ իրադարձությունը տեղի է ունեցել 2020 թ. սեպտեմբերի 27-ին, պատերազմը բռնկվել է: Բայց այդ պատերազմն այսպես  օդից է ընկե՞լ միանգամից: Իսկ 2016թ. ապրիլին ի՞նչ է տեղի ունեցել, իսկ դրան նախընթա՞ց շրջանում:

Ես իմ նախորդ ելույթում էլ ասացի, այն ժամանակ տարիներով բարձրաձայնում էինք, որ Լեռնային Ղարաբաղը բանակցային գործընթացից դուրս թողնելը բերելու է անշրջելի հետևանքների: 20 տարի դրա մասին խոսվել է, հասկանո՞ւմ եք՝ Ղարաբաղը հայկական կողմը սեփական ձեռքերով դուրս  թողնի բանակցային գործընթացից, ինչի՝ հանուն իշխանության: Ու այո՛, այն ժամանակ Հայաստանը կարող էր ասել՝ ես առանց Ղարաբաղի չեմ բանակցում ու ոչ մի բան տեղի չէր ունենա: Ավելին ասեմ, որ այդպես մեծ-մեծ խոսում են, եկեք տեսնենք 1999 թվականին ԵԱՀԿ Ստամբուլյան գագաթնաժողովում կոնսենսուսով ինչ է ընդունվել:

Փաստաթուղթ, որը կոչվում է, վերնագրին ուշադրություն դարձրեք,  Եվրոպայում անվտանգության խարտիա, որն ընդունվել է կոնսենսուսով, Հայաստանն ամենաբարձր մակարդակով մասնակցել է և կողմ է քվեարկել: Եվ ի՞նչ է գրված այդտեղ: Եկեք մեջբերում անենք. «Մարդու իրավունքների, ներառյալ ազգային փոքրամասնություններին  պատկանող անձանց իրավունքների նկատմամբ լիարժեք  հարգանքը բացի այն բանից, որ ինքնին նպատակ է, չպետք է խաթարի, այլ պիտի հակառակը՝ ամրապնդի  տարածքային ամբողջականությունն ու ինքնիշխանությունը: Ինքնավարության տարբեր հայեցակարգերը, ինչպես նաև վերոհիշյալ փաստաթղթում նշված այլ մոտեցումներ, որոնք համապատասխանում են ԵԱՀԿ սկզբունքներին, ազգային փոքրամասնությունների էթնիկ, լեզվական և կրոնական ինքնության պաշտպանության և խթանման միջոցներ են գոյություն ունեցող պետության ներսում»:

Այդ փաստաթղթին 1999 թվականին ՀՀ-ն կողմ է քվեարկել: Դե հիմա եկեք դնենք շարքի մեջ՝ Լեռնային Ղարաբաղին դուրս ես թողնում բանակցային գործընթացից, ասում ես՝ նորմալ է, որ միջազգային հանրությունն ազատագրված տարածքները համարում է օկուպացված, գնում Ստամբուլում կողմ ես քվեարկում Եվրոպայի անվտանգության խարտիային, որտեղ այս պարբերությունն ունի առանցքային նշանակություն, ու հետո ի՞նչ ես ուզում:

Ի՞նչ է տեղի ունեցել հեղափոխությունից հետո: Հեղափոխությունից հետո տեղի է ունեցել մի պարզ բան. մենք, որ ասել ենք նույն կետից չենք սկսելու, ո՞րն է նույն կետը, երբ Սերժ Սարգսյանն ասում էր, որ լավատեսության տեղ չի թողնում և անընդունելի են Ադրբեջանի ակնկալիքները: Մենք պիտի գնայինք, գայինք ասեինք՝ պատերազմը պետք է կանխել, ուրեմն գնանք այդ անընդունելի պայմանները ընդունե՞նք, այո՞: Ժողովուրդ, լավ եկեք ի վերջո խոստովանենք: Մենք հուսահատ կռիվ ենք տվել այդ ամեն ինչի դեմ: Չենք հանձնվել, կռիվ ենք տվել: Եվ ուզում եմ ասել՝ այսօր կա այդ կռիվը: Մենք այնպես չէ, որ կաբինետներում փակված ենք տվել այդ կռիվը: Ես չեմ հասկանում, ինչ-որ մեկը կարո՞ղ է ինձ բացատրել, հազար ներողություն, դա նորմալ է՞, երբ քաղաքական նպատակահարմարությամբ… ես ասացի, որ զոհերի թիվը … 5000 զոհ մենք չունենք: Առավել ևս մեկը կարո՞ղ է ինձ բացատրել, դա նորմա՞լ է, որ մեկն ասում է 5000 մարդ տարավ կոտորեց, 7000 մարդ տարավ կոտորեց: Այդ պատերազմն իմ ըտանիքի կողքով չի անցել: Իմ որդին եղել է առաջնագծում՝ այն տեղում, որտեղ մենք տվել ենք ամենամեծ թվով զոհերը: Իմ որդու հետ կողք-կողքի, իրար մարմիններով կպած մարդ է եղել, զոհվել է: Որևէ մեկը չէր կարող որոշել, որ պետք է զոհվողը լինի ինքը, ոչ թե …: Այդ մարդու անուն ազգանունը կա, դա ստուգելի փաստ է:

Այո, մենք հուսահատ կռիվ ենք տվել, կներեք արտահայտությանս, այնպիսի հուսահատ կռիվ ենք տվել, ինչպիսի կռիվ հայ ժողովուրդը ժամանակին տվել է Ավարայրի դաշտում, Սարդարապատում ու տասնյակ այդպիսի օրինակներ: Որովհետև մենք համարել ենք, որ որպես ազգ, որպես պետություն, որպես ժողովուրդ պետք է պայքարենք մեր իրավունքների համար: Չենք հանձնվել մենք: Բանակցային ամբողջ գործընթացը եղել է մեր ազգային և պետական շահերից նահանջի գործ…: Ի՞նչ պետք է անեինք: Պետք է ասեինք, այո, Լեռնային Ղարաբաղի բնակչությունը … եկեք հաշվենք, ի վերջո Լեռնային Ղարաբաղի ադրբեջանցի բնակչությունն ինչքան է: Գնացեք, թող բացատրեն: Նախորդ օրն ասել է այդ մարդը «Լեռնային Ղարաբաղի բնակչություն»: Դուք լսե՞լ եք ես երբևէ ասեմ Լեռնային Ղարաբաղի բնակչություն: Ես ասել եմ Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդ: Ի՞նչ տարբերություն: Ժողովուրդը սահմանադրական սուբյեկտ է, որին պատկանում է իշխանությունը, որը ձևավորել է իր իշխանությունը: Բնակչությունը ո՞րն է: Եվ մի հատ էլ նամակ է գրում, ասում է՝ եկեք նայենք, հասկանանք ադբեջանցիներն ինչքան են: Ասում է Շուշիի հարց երբեք չի քննարկվել: Բոլորն ասում են ոչ, չի քննարկվել: Ասում է ուղիղ խոսքն ո՞ւմ են ասում: Բայց Լեռնային Ղարաբաղի ադրբեջանցի բնակչությունը ծառերի տակ է՞ր ապրելու, ավտոների մեջ է՞ր քնելու:

Այո, մենք կռիվ ենք տվել: Եվ ասում եմ՝ իմ ընտանիքն այդ կռվի մեջ է եղել: Որևէ մեկը չի կարող ասել, որ ես իմ որդու անվտանգության համար 1 մմ ավել բան եմ արել, քան մյուս տասնյակ հազարավոր երեխաների համար: Որևէ մեկը չի կարող այդպիսի բան ասել: Նույն խրամաբջիջի մեջ գտնվող տղան՝ իմ որդու ընկերը, որ իր նման կամավոր է մեկնել, որովհետև մեր օրենքում այդպիսի անհասականի բան կա, որ մի տարի զորացրվածներին չենք մոբիլիզիացնում: Մեր ամենամարտունակ հատվածին չենք մոբիլիզացնում: Նույն խրամաբջիջի մեջ, ականանետի պայթյունից, կողք-կողքի իրար կպած են եղել, այդ տղան զոհվել է, իմ որդին՝ ոչ: Ո՞վ է որոշել դա:

Մենք կռիվ ենք տվել, որովհետև ես այս ամբիոնից և դրանից առաջ ասել եմ՝ մենք Վարդան Մամիկոնյանի սերունդներն ենք, մենք Արամ Մանուկյանի սերունդներն ենք: Գուցե մեր սխալն այն էր, որ Արամ Մանուկյանի լիազորությունները չէինք վերցրել: Որ առաջնագիծ խաբար անողներին, որ թողեք եկեք, ի՞նչ գործ ունեք, որ լիազորություն ունենայինք պատերի տակ գնդակահարեինք…

Անընդհատ խոսում են արդարության և արդարադատության մասին: Սա Հայաստանի Հանրապետությունում 2001թ. բանտերում գտնվող մարդկանց թիվն է: Մենք տասնյակ տարիներով կռիվ ենք տվել: Ես շատ եմ քննադատում դատական համակարգին, հիմա ուզում եմ ի պաշտպանություն դատական համակարգի մի բան ասել՝ տարիներով կռիվ ենք տվել, այդ թվում՝ դուք, այդ թվում՝ ես, որ ձու գողացող մարդուն կալանք են տալիս, տարիներով պահում են կալանքի տակ: 2001թ. Հայաստանի բանտերում եղել է 7 հազար 428 մարդ: 2021թ. Հայաստանի բանտերում 1967 մարդ կա: Սրանք կոնկրետ մարդիկ են, ընտանիքներ, երեխաներ, որոնց հայրերը… Մենք ժողովրդին տվել ենք ազատություն: Եվ ասացի, որ արդարության հեղափոխությունը եղել է, առաջին հերթին, արդարության և արդարադատության համար: Այո: Իսկ արդարության և արդարադատության հիմնարար սկզբունքը հետևյալն է, ես նախորդ անգամ ասացի, որ սկզբունքը հետևյալն է՝ ավելի լավ է հանցագործը մնա ազատության մեջ, քան անմեղ մարդը հայտնվի բանտում: Իրավաբան գործընկերներն ինձ ուղղում են, ասում են՝ սկզբունքն այսպես է՝ ավելի լավ է տասը հանցագործ մնա ազատության մեջ, քան մի անմեղ մարդ հայտնվի բանտում:

Որովհետև այսօր չէ, վաղը հանցագործին դու կբռնես և արդարադատությունը կիրականացնես, իսկ երբ անմեղ մարդը 3 տարի, 5 տարի, 10 տարի բանտում է, իր երեխայի ճակատագիրն այլևս չես կարող վերականգնել: Այո, , ճիշտ եք ասում, բազմաթիվ հանցագործներ կան ազատության մեջ, բայց այսօր Հայաստանի բանտերում անմեղ մարդ չկա՝ մեկ: Մեր խոստումը կատարել ենք: Եվ մենք, այո, հեղափոխություն ենք արել: Մենք ասել ենք՝ վենդետաներ չենք իրականացնելու: Այսօր խոսում են, ասում են բռնապետական իշխանություն է հաստատված Հայաստանում: Հայաստանում չի կարող բռնապետական իշխանություն լինել, որովհետև 2018թ. մենք մեզ զրկել ենք բռնապետություն լինելու հնարավորությունից: Մենք ենք մեզ զրկել: Մենք եթե ուզենայինք, 2018թ. հնարավորություն ունեինք տեսականորեն այնպիսի մի բռնապետություն ստեղծել, որ այդ թվում՝ այստեղ և այստեղից դուրս խոսողները շնչելուց, արտաշնչելուց առաջ թույլտվություն խնդրեին և երեք անգամ խոնարհվեին, նոր շնչեին և արտաշնչեին: Բայց մենք մեզ զրկել ենք այդ հնարավորությունից: Որովհետև  չենք կարող ուրանալ մեր անցած ճանապարհը:

Սխալներ, սխլաներ, սխալներ: Այստեղ ձախողեցիք, այնտեղ ձախողեցիք: Մենք կռիվ ենք տվել բոլոր ձախողումների դեմ: Ելույթ ունեցողներից մեկը մի բան ասաց, մտքումս տպավորվեց, ասաց՝ հաղթանակը մսխվել է… մի այդպիս արտահայտություն հնչեցվեց: Այո, այսօր կանգնում են առաջնագծի մասին են խոսում: Բա, 30 տարի, որ առաջնագիծ էին թալանում, դղյակներ կառուցում փարիզներում ու հռոմներում, ինչո՞ւ չէիք խոսում: Հակառակը՝ կերակրատաշտը ձեզ փայը շպրտում էր, հավաքում էիք, դուք էլ ձեր տներն էիք առնում: Բա ինչո՞ւ չէիք խոսում: Որովհետև մամուլի ազատության օրն այսօր չի ստեղծվել: Մամուլի ազատության օրը շատ վաղուց է ստեղծվել: Իսկ դուք այդ մամուլի ազատությունից օգտվելու համար առավոտ, կեսօրին և երեկոյան թույլտվություն էիք ստանում համապատասխան տեղերից և մարմիններից: Այո, մենք ձեզ էլ ենք տվել ազատություն, բայց դուք չեք ուզում այդ ազատությունը: Որովհետև ազատությունը նաև պատասխանատվություն է: Որովհետև կերակրատաշտը ձեզ համար ավելի կարևոր է, քան որևէ ազատություն:  

Կար նաև ուրիշ խնդիր, որ մեզ ասում էին՝ ինչո՞ւ իրավիճակի մասին բաց չէիք ներկայացնում, որովհետև իրավիճակի մասին բաց ներկայացնել, ասել ժողովուրդ, այսպիսին է իրավիճակը, նշանակում է ընդհանրապես որևէ դիմադրության ռեսուրսը սպառել: Այսինքն բոլոր քարտերը բացել: Կամ էլ մյուս կողմից ասում էին՝ իսկ այն ժամանակ, որ Գլխավոր շտաբի պետն այսպիսի բան էր ասում, ինչի՞ դուք չէիք հակադարձում: Այսինքն երկրի վարչապետը պետք է իր ենթակայի հետ հրապարակային բանավեճի մեջ մտնի՞: Այդ լուրջ ե՞ք ասում: Մի պայմաններում, հարյուր անգամ չենք դրե՞լ այդ հարցը, ասել ենք՝ ժողովուրդ, այսպիսին է իրավիճակը, կարողանալո՞ւ ենք  պահել, թե չենք կարողանալու, ասել են՝ այո, դժվարությամբ, բայց կպահենք:

Եվ գրավոր էլ զեկուցել են, որ «ոչ մի քայլ հետ սկզբունքով» արևելյան օպերացիոն ուղղությամբ մենք կարողանում ենք կանգնեցնել և ջախջախել հակառակորդին: Այդ պայմաններում պետք է գնային ասեինք՝ դե այո, ժողովուրդ, 7 շրջանները տալիս ենք, Ղարաբաղի կեսը տալիս ենք: Ինչի՞ պիտի ասեինք, բայց եթե նույնիսկ ասեինք, պետք է հանեին այդ թղթերը՝ ասեին մենք զեկուցել ենք, որ մինչև Խաղաղ օվկիանոս պատրաստ ենք վերցնել և այս ազգադավ իշխանությունը ծախեց: Մեր խնդիրն այն է, որ այո, մենք երկրում 30 տարվա ընթացքում չենք ստեղծել ինստիտուտներ, մենք բաժանել ենք ինստիտուտների դիպլոմներ և չենք ստեղծել ինստիտուտներ: Մեզ թվում էր, թե մի կայացած ինստիտուտ կա՝ պարզվեց այդ էլ չկա:

Բայց մյուս կողմից էլ ես ուզում եմ հետևյալն անենք, մենք ի վերջո ինչի՞ պետք է պատրաստվենք: Մենք պետք է պատրաստվենք անվտանգության, տարածաշրջանային կայունության և կրկին եմ ասում՝ մեր տարածաշրջանում իրադրությունը պետք է փոխվի, բայց դա միայն մեզնից չէ կախված և չի կարող միայն մեզնից կախված լինել: Եվ մենք պետք է, այո, նաև այն գլոբալ պրոցեսները, որ տեղի են ունենում, ճիշտ արձանագրենք: Օրինակ, երբ Ռուսաստանի Դաշնությունից, Միացյալ Նահանգներից, Ֆրանսիայից այնպիսի հայտարարություններ են հնչում, որոնք ողջունում ենք, այդ հայտարարությունները հնչում են տարածաշրջանում անվտանգություն և կայունություն ապահովելու համար: Այդ հայտարարությունները չեն հնչում տարածաշրջանը բորբոքելու համար: Սա շատ կարևոր արձանագրում է և ես երևի այդպիսի բան պետք է չասեմ, բայց ուզում եմ բոլորս տեղյակ լինենք, որ աշխատանքային պրոցեսների արդյունքում է դա նաև տեղի ունենում: Մենք այդ խոսասկցությունն ունենում ենք և մենք էլ ենք ասում, մեզ էլ է ասվում՝ այ այս որոշումները մենք ընդունում ենք, աշվի առնելով, այդ թվում՝ իմ նշած գործոնները: Բայց շատ կարևոր է, որ այս հայտարարությունները ծառայեցվեն ոչ թե բորբոքելու համար, այլ կարևոր է, որ այս պրոցեսներն օգտագործվեն կայունություն ապահովելու համար:

Հայաստանի նախկին ղեկավարները Հայաստանին մեղադրում են պատերազմ բորբոքելու մեջ: Հայաստանին մեղադրում են, որ, բանը հասել է այտեղ, ասում է՝ խաղաղ բնակչությանը մենք հարվածել ենք, դրանից հետո Ադրբեջանը նոր հակագործողություն է արել: Այսինքն Ստեփանակերտը չի ռմբակոծվել, այդ մարդիկ տեղյակ չեն եղել, այսինքն Մարտակերտը չի ռմբակոծվել, այսինքն Վարդենիսը չի ռմբակոծվել, Ղազանչեցոց եկեղեցին չի ռմբակոծվել: Իսկ այդ Վարդենիսի անուն տվողները ինչի՞ չեն իրենց կուսակցության ղեկավարներին ասում՝ այս ի՞նչ եք այսպես ասում, իսկ Վարդենիսում առաջին օրերին խաղաղ բնակիչ է զոհվել: Չեն նկատում այս ամեն ինչը, որովհետև իրենց թվում է, թե «власть меняется»: Իրենք սխալվում են, որովհետև Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանությունը չի կարող փոխվել, որովհետև իշխանությունը 2018 թվականից պատկանում է ժողովրդին: Այսինքն ի՞նչ, ժողովուրդն իշխանություն չի ունենալո՞ւ Հայաստանում, բացառված է, մոռացեք դրա մասին, հանկարծ մտքներովդ էլ չանցնի:

Եվ այստեղ ուզում եմ ողջունել «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության մոտեցումը, որ կապ չունի՝ ով ինչ կարգավիճակ կունենա, իշխանությունը չի փոխվելու, որովհետև իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին: Դա անփոփոխելի է: Դա անցավ, դա 2018 թվականից առաջ էր: Անփոփոխելի է և այս հարցերն անպայման հնչելու են: Պետք չէ թաքցնել, այո, այս պատերազմը մեզ թուլացրել է, մեզ՝ գործող կառավարությանը թուլացրել է և մենք ուզում ենք գնալ ժողովրդի մոտ ու վերգտնել մեր ուժը: Եվ այս խոսակցությունը պետք է տեղի ունենա: Այն ժամանակ մենք թիմով էլ ասում էինք բանակցային գործընթացի մանրամասները չբացենք, այնուամենայնիվ այդքան շատ մանրամասն չանենք, որովհետև դա կարող է Հայաստանի պետական շահերին վնասել, բայց պետական շահերի մասինը ո՞րն է: Մարդիկ հիմա արդեն քարտեզներ կգծեն՝ խորհուդ տալով, թե որտեղից կարելի է սողոսկել: Հիմա ոչ թե Վարդենիսի համար են մտածում, բայց բոլորովին ուրիշ բանի մասին են մտածում: Ըստ էության մի քիչ այդպես շատ պատեհ չէր, բայց ես ստիպված էի արձագանքել:

Շնորհակալ եմ, կհանդիպենք մյուս շաբաթ»: 

Secure Your Child’s Place at
DREAM BRIDGEMAN ACADEMY

Dream Bridgeman Academy is an international school in Yerevan deploying the Oxford International Curriculum under the supervision and evaluation of Oxford University Press.
It caters for children between the ages of 1.5 yrs to 6 yrs.
Book your tour and secure your place now.
Phone: +374 93 703005
www.bridgeman.am

spot_img
- Գովազդ -spot_img
- Գովազդ -spot_img
- Գովազդ -spot_img

Ara D. Kassabian CPA, based in Glendale, California, provides a full range of tax preparation, accounting and bookkeeping services, either in your facility or at our location. Making it quick and easy to file your taxes.

spot_img

Զօրակցիր Զարթօնք Օրաթերթին

ԼՐԱՀՈՍ

Pyro Drone is the leading source of professional FPV drone racing parts, gear, and accessories. We strive our best to deliver the latest and most reliable FPV gear available on the market. Bringing the highest quality at an affordable price, our flagship Hyperlite line is amongst the most competitive FPV drone racing parts in the industry. For FPV racing frames, motors, batteries, straps, and more - Pyro Drone is truly your one stop shop for all things in drone racing!

spot_img
spot_img