Ստեփան Թարեան (Թարխարարեան) (17 Օգոստոս (29), 1899, Թիֆլիս — 20 Մայիս, 1954, Երեւան), հայ բեմանկարիչ, քանդակագործ։ ՀԽՍՀ արուեստի վաստակաւոր գործիչ (1945)։
Եղած է ՀԽՍՀ վաստակաւոր արուեստագէտ Մայրանուշ Պարոնիկեանի ամուսինը։
Մեծցած է Թիֆլիսի մէջ։ Աւարտած է Թիֆլիսի գեղարուեստի ուսումնարանը (1918), Լենինկրատի գեղարուեստի ակադեմիոյ քանդակագործութեան բաժինը (1927)։ 1927 թուականին տեղափոխուած է Երեւան։
1920 թուականին նկարած է Անիի Տիգրան Հոնէնցի եկեղեցւոյ որմնանկարները։
Առաջին ձեւաւորումը եղած է «Խաթաբալա» ներկայացումը 1927 թուականին Գաբրիէլ Սունդուկեանի անուան ակադեմական թատրոնին մէջ։ Աշխատած է Պատանի հանդիսատեսի թատրոնին մէջ, ինչպէս նաեւ Կիրովականի (այժմ՝ Վանաձոր), Արտաշատի եւ Ալավերդիի թատրոններուն մէջ։
«Հայֆիլմի մէջ» ձեւաւորած է «Կիկոս» (1933), «Գիքոր» (1934) ֆիլմերը։
Հեղինակն է Վանօ Խոջաբեկեանի (1930), դերասանուհի Մայրանուշ Պարոնիկեանի (1945) դիմաքանդակներուն (երկուքն ալ՝ մարմար, ՀԱՊ), «Սպասում» քանդակին (1930-ական, Երեւանի մէջ տեղադրուած է 2000-ին)։
